எமது உடல் நிறையை சரியான அளவில் பேணிக் கொள்வதும் ஒரு கலையே! திருமூலர் திருமந்திரத்திலே “உள்ளம் பெருங்கோயில் ஊன் உடம்பு ஆலயம்” என்று சொல்லி உடலை ஆலயத்துடன் ஒப்பிட்டிருக்கின்றார். அந்த ஆலயத்தை அழகுற பராமரிப்பது கலை மட்டுமல்ல எமது கடமையுமாகும்.

“ உடல் நிறையை குறைப்பது இயலாதகாரியம், பட்டினிகிடக்க வேண்டி வரும், நடைமுறைப்படுத்துவது மிகவும் கடினம்” என்ற ஒரு தப்பவிப்பிராயம் பொதுவாக நிலவிவருகிறது.

மிகவும் சிறிதளவு உணவை உட்கொண்டும் கூட நிறை தானாகக் கூடிவருகிறது. எவ்வளவு வேலைகளைச் செய்தும், உடற்பயிற்சி செய்தும் நிறை குறைவதாகத் தெரியவில்லையே! என்று எல்லாம் ஆதங்கப்பட்டுக் கொள்கின்றோம்.

“இது பரம்பரை உடம்பு, இதனைக் குறைக்கவே முடியாது எனது நிறை நெடுகவே இப்படித்தான்” என்று சொல்லி திருப்பதிபட்டுக் கொள்ள முனைகின்றோம்.

“சிறுவர் முதல் பெரியவர்கள் வரை பருத்திருப்பதே பலம், நிறை குறைந்து போனால் உடல் பலவீனப்பட்டு விடும், உடல் அழகு கெட்டுவிடும்” என்று பயப்பட்டுக் கொள்கின்றோம்.

“கொழு கொழு என்று இருப்பது தான் அழகு” என்று தனது பருத்த உடலைப்பார்த்து பூரித்துபோய் இருப்பவர்களும் இருக்கின்றார்கள்.

“உணவை கட்டுப்படுத்தி வாழ்வதும் ஒரு வாழ்க்கையா? பக்கத்து வீட்டு அம்மம்மா பருத்த உடம்புடன் 10 பிள்ளைகளையும் பெற்றெடுத்து பல காலம் வாழவில்லையா? உணவை ஒறுத்து வாழ்வதன் அர்த்தம் என்ன? என்று எல்லாம் எத்தனை விதமான எண்ணங்கள் மனதில் தோன்றிமறைந்து கொண்டிருக்கின்றன.

“உணவை வீணடிக்கக் கூடாது, கடவுளுக்கு ஏற்காது” என்று எண்ணி மிச்ச சொச்ச உணவுகளை எல்லாம் உண்டு பருத்து உடம்பு வீணாகிப்போய் நோய்களை தேடிக்கொண்டவர்கள் எத்தினைபேர்?

“நான் மற்றவர்களுடன் ஒப்பிடும்பொழுது சாப்பிடுவது மிகவும் குறைவு ஆனால் நிறை தானாக அதிகரித்து வருகிறதே!” என்று வேதனைப்படும் மனங்கள் எத்தனை?

“நல்லாய் சாப்பிடு, நல்லா வேலை செய், நிறை தானாகக் குறையும்” என்று பலரின் அறிவுரைகளைக் கேட்டு ஏமாந்து போனவர்கள் எத்தனை பேர்.

“எனது நிறையைக்  குறைக்கவே முடியாது” என்ற தீர்மானத்திற்கு வந்து மனம் சோர்ந்து போனவர்கள் எத்தனை பேர்?

ஏன் நாம் உடல்நிறை குறைப்பு என்ற இந்த இலகுவான கலையை கற்றுத் தேற முடியாது? அதிகரித்த உடல் நிறை என்ற பிரச்சனையை சரியான திசையில் அணுகுவோமாயின் அதனை வெற்றிகொள்வது மிகவும் இலகுவானது.

தொடரும்.

பகுதி இரண்டை வாசிக்க

Dr.சி.சிவன்சுதன்
பொது வைத்திய நிபுணர்
யாழ் போதனா வைத்தியசாலை